ZĄB I PAZUR to nakręcony za niespełna 5 milionów dolarów postapokaliptyczny horror klasy B.
Na pierwszy rzut oka film zapowiada się jako ciekawe połączenie MAD MAXA, utopijno-apokaliptycznych klimatów z kinem w stylu gore.

Niestety obraz MARKA YOUNGA niemal od pierwszej do ostatniej minuty seansu jest rozczarowaniem i nieporozumieniem.

Twórcy za powód apokalipsy podają tu (uwaga!) brak benzyny i wszechobecny kryzys społeczno-gospodarczy, który przerodził się w anarchię. Pomysł to niezbyt prawdopodobny, ale przy ciekawej ekspozycji idobrym scenariuszu mógł być się obronić.
Jednak nic z tego... ZĄB I PAZUR to film do bólu schematyczny, pozbawiony emocji i jakiego kolwiek napięcia.

Scenariusz obrazu Marka Younga to jedno wielkie niepeorzumienie w którym głupotą goni głupotę, a zachowania bohaterów filmu wprawiają widza w kontestację.
Co gorsza twórcy nie postarali się nawet o zaludnienie ekranu ciekawymi postaciami, gdyż każda z nich jest do bólu bezbarwna i ciężko się przejąć jej losem.
W ZĘBIE I PAZURZE niemal na całej linii zawodzi obsada, któa nawet nie za bardzo stara się tu grać. PO ekranie snują się mało znane twarze, które są senne i zamyślone.
Na podkuchę twórcy obsadzili tu Vinnie Jonesa i Michaela Madsena w mało znaczących rolach kanibali.
O ile jeszcze Vinnie Jones jakoś się spisuje, o tyle standardowa i luzacka gra Madsena zupełnie nie przekonuje i nie pasuje do odgrywanej przez niego postaci.
ZĄB I PAZUR to film rozwleczony, kiepsko sfilmowany i całkowicie rezygnujący ze stopniowania napięcia. W rezultacie oglądamy śmiertelnie nudny 90 minutowy filmowy produkt, który ani specjalnie nas nie interesuje, ani też nie pobudza do myślenia.
Co gorsza ten film zupełnie nie straszy, a raczej usypia co dla horroru jest faktem kompromitującym.

Na koniec twórcy serwują nam na tacy wyświechtany morał o ciemnej stronie ludzkiej natury- sugerowane tu przemyślenia i diagnozy są celnie, ale nie są w stanie uratować dzieło Marka Younga jako kina gatunkowego.

Rzecz do zapomnienia.