Za pierwszym razem, gdy obejrzałem ten film, spodobał mi się, bo był jakiś taki niesamowity, dziwny, oryginalny. Przede wszystkim bardzo dobry klimat oraz dobra praca kamery, ciekawe ujęcia, no i muzyka Badalamentiego - czołowego kompozytora muzyki do filmów Lyncha.

Po jakimś czasie zobaczyłem go raz jeszcze i już miałem wątpliwości, czy jest to tak niezły film. Trzyma w napięciu, trochę bawi, jest klimatyczny... ale owa dziwaczność i przejaskrawienie są elementami nic nie wnoszącymi do fabuły, raczej wpakowanymi na siłę.
Bo jaki jest sens umieszczenia postaci chłopaka-karateki, który krzyczy "Naleśniki! Naleśniki!"?
Albo zachowanie tego wyglądającego jak szczyl policjanta?
Czy jeszcze inne postacie.
Albo końcówka z Murzynami?
Reżyser - Eli Roth - który nawet zagrał epizodzik, chyba pchał na siłę takowe elementy, by być oryginalny, by stworzyć coś na wzór Lyncha zmieszanego z "Martwym złem" Raimiego. I wyszło chaotycznie, nielogicznie, film jest naciągany, ale mimo to na plus pozostają te elementy, które wymieniłem, toteż sam nie wiem czy film jest słaby czy dobry. Mimo to ogląda się znakomicie, bez znużenia.